Maqolada ta’lim bozori asosiy ishtirokchilari: universitetlar, ish beruvchilar va talabalar bir-biriga o‘zaro ta’sir qiladigan ekotizim sifatida ko‘rib chiqiladi. Muallif ushbu subyektlarning har birining ta’lim bozorida iste’molchilarning xatti-harakatlarini shakllantirishdagi rolini tahlil qilib, ularning manfaatlarining o‘zaro bog‘liqligi, o‘zaro ta’sir dinamikasi va texnologik o‘zgarishlar hamda raqamlashtirish kabi tashqi omillarning ta’siriga alohida e’tibor beriladi. Tadqiqot shuni ko‘rsatadiki, universitetlar nafaqat ta’lim xizmatlarini ko‘rsatuvchi provayderlar, balki mehnat bozori tomonidan talab qilinadigan vakolatlarni yaratishda muhim bo‘g‘in hisoblanadi.

Maqolada ma’lum bir mintaqaning o‘ziga xos geografik, iqlimiy, ijtimoiy-iqtisodiy va ekologik sharoitlariga individual yondashuvni talab qiladigan barqaror tabiiy kapital to‘plashning mintaqaviy usullari muhokama qilinadi. Shuningdek, resurslarni tejaydigan va tabiatni asraydigan innovatsiyalar va texnologiyalarga sarmoya kiritish, ishlab chiqarishni ilmiy, texnologik va institutsional jihatdan qo‘llab-quvvatlash va komillashtirish bo‘yicha taklif va tavsiyalar berilgan.